Słowa pochodzą od Opiekunów Duchowych z odczytu Kronik Akaszy
„Wszystko jest kwestią perspektywy. Wyobraź sobie ptaka gniazdującego gdzieś wysoko w górach. To jego dom, jego baza. Jest wietrznie i wysoko a drapieżniki nie mają tu dostępu. Skaliste, strome zbocze i duża wysokość – czy to dobre warunki do nauki latania dla nieopierzonych pisklaków? Pozornie nie, ale dla nich te widoki z gniazda są ich punktem wyjścia – stąd uczą się latać wyżej i coraz wyżej budować swoje gniazda. To strefa wzrostu. Jakie to inne, różne od tego, co widzą ptaszki gniazdujące tuż nad ziemią.
Różne ptaki gniazdują w różnych przestrzeniach na różnych wysokościach i tak samo jest z ludźmi. Taka jest wasza natura. Każdy z was odnajduje się inaczej w różnym otoczeniu – to tworzy waszą różnorodność i wielobarwność uczuć, doznań i doświadczeń.
I jak ptaki mówicie różnymi językami.
Jak się w tym świecie odnaleźć? Uczyć się od siebie nawzajem. Obserwować.
Nie oceniać a przyswajać, tolerować różnice i obserwować, bo dzięki temu można się o wiele więcej nauczyć a wasze życiowe doświadczenia będą pełniejsze i bogatsze.
Tak tworzy się symbioza, współistnienie, współdziałanie i współodczuwanie. Bez zawiści, z ciekawością i akceptacją odmienności.
Zmień perspektywę z „ja” na „my”. Co razem możecie zrobić? Czego od siebie nauczyć? Co razem zmienić, żeby stworzyć kolejnym pokoleniom najlepsze warunki do wzrostu? Czego potrzebują teraz wasze dzieci? I jaki mają widok ze swojego gniazda?
To, co teraz się dzieje ma spowodować, że waszym dzieciom będzie żyło się inaczej. One nie będą już musiały przechodzić przez to, co wy. To już się kończy, odchodzi w zapomnienie.
Przyszłość buduje się teraz.
Od twoich wewnętrznych decyzji zależy, jak „za chwilę” będzie wyglądać twój świat.”